skip to main |
skip to sidebar
Ooit Hongaren, Russen, Columbianen, Argentijnen, Polen, Litouwers, Brazilianen, Belgen, Peruanen, Indonesiërs, Venezuelanen (?) en een verdwaalde Drent beschuit met muisjes zien eten? Wel, gisteren was het zover bij mijn Franse klas. De voornamelijk uit zeer charmante dames bestaande klas ooh-de en aah-de in vlekkeloos Frans (met dank aan onze onvolprezen lerares Katharina) toen ik foto's liet zien van Lóa Noi. En de muisjes? Iedereen vond het zeer smakelijk en voor allen was het de eerste keer dat ze mochten proeven van het gesuikerde anijszaad!
Grietje, Chantals vriendin en fotografe, was hier laatst met haar Zweedse vriend Malte en vereeuwigde Lóa Noi om haar in Photoshop (althans dat neem ik aan) nog een makeover te geven. Dat leverde deze twee kunstwerkjes op. Wij zeggen: bureaubladmateriaal! Overigens kun je op de foto's klikken en dan krijg je ze nog groter op je beeldscherm. Dat geldt voor alle foto's op deze blog. En als je dan met je rechter muisknop klikt en dan op "Bestand opslaan als.." (of zoiets) klikt dan heb je de foto op je eigen computer!
We dachten eigenlijk dat iedereen de woordspeling 'Hallóa' zou gaan maken, maar dat is tot nu toe nog niet gebeurd, dus dan doen we het zelf maar. Maar onze Lentevogel groeit als kool en is kerngezond. Wij wisten dat al natuurlijk, maar nu is het ook officieel bevestigd door het Consultatiebureau Kind & Gezin, dat in de persoon van Nadine ons een bezoek bracht afgelopen vrijdag. Zij wist ons te melden dat Lóa Noi 3600 gram weegt en in alles een normaal kind is. Dat laatste vinden wij uiteraard niet van onze bijzondere Geysir die ons hart verwarmd. En hoe gaat het verder met de Vorstin van de Zwarte Stranden van Vik? Wel, ze begint absoluut meer te huilen, dat is een feit, maar 's nachts geen kik voorlopig (afkloppen!). Ze blijft alert om haar heen kijken, ze wil graag buiten zijn, als je haar luier verschoont begint ze traditioneel te piesen dan wel te poepen (als ze in een goede bui is tegelijkertijd), er komt soms wat spul uit haar oogjes, haar navelstreng groeit nog door dus die moeten we met alcohol behandelen, ze kan hikken, niezen, snurken, boeren en héél kwaad worden als je haar rompertje aan trekt, ze geeft je soms een glimlach waar je hart van smelt, als ze net gegeten heeft trekt ze een hoofd dat lijkt op een dreigende vulkaanuitbarsting, na het badje föhnen we haar droog en dan ligt ze in extase op de luiertafel en als mama gaat pianospelen dan is ze helemaal in de ban van de muziek. Zo, jullie zijn voorlopig weer op de hoogte!
PS Op de foto's: Nele uit Gent en Meter Marissa.
Afgelopen weekend was het weer volop beschuit-met-muisjes, in België nogal
als een exotisch gebruik beschouwd, maar nu had ik op mijn beurt nog nooit van Doopsuiker gehoord. De muisjes zijn uiteraard roze gekleurd (en wit), maar dat zal Lóa Noi een zorg zijn, want ons Kind van Bloeiende Heidedalen, kan nog geen pasteltinten onderscheiden. Je vraagt je sowieso af wat ze wel kan zien nu ze bijna drie weken oud is. Als we de boeken mogen geloven ziet ze op 20 centimeter afstand scherp, heeft ze geen benul van diepte en heeft ze een voorkeur voor contrasten. Wel, dan was het afgelopen weekend feest, want contrasten waren er! Opa en Oma Coev'n, onze favoriete Vlaamse maskes Jana en Annabelle, Nijmeegse Grietje met haar Zweedse vriend Malte en Peter (=
Peetoom) Michel en tante Rilana uit Utrecht! Ondertussen weten Chantal en ik zeker dat Lóa onze gezichten voortdurend herkent, ook al kan dat officieel pas na drie maanden. Maar dat geldt natuurlijk niet voor ons Regenboogkind van Húsavik, ons Sneeuwkind van Skaftavell, Lenteprinses geboren uit Vulkanische Uitbarstingen en Gletsjerdoorbraken!
Wanneer wij gaan wandelen met Lóa dan krijgt ze haar speciale berevelletje aangetrokken. Deze hebben we afgelopen zomer in Reykjavik gekocht. En zo gauw de honden Lóa's berepakje zien raken ze buiten zinnen, want dan weten ze dat ze mee mogen wandelen. Zo associëren de honden Lóa met iets positiefs en voorkomen we dat er problemen ontstaan, zoals jaloezie. Jongens, wat zijn we weer correct bezig! Voorlopig heeft Darko geen enkele moeite met Lóa (voorspelbaar) en vindt Billy haar een beetje eng (ook voorspelbaar).
Gisteren kwam vroedvrouw Jessie van Geboortehuis Isis langs voor een contrôle. Eigenlijk viel er niet bar veel te controleren (behalve een puist achterop Lóa's hoofd) en we hebben gezellig gebabbeld over de bevalling, waar Jessie aanwezig was als 'reserve-vroedvrouw' alweer bijna twee weken geleden. Jessie heeft onze Warmwaterbron Geysir (de luiers zijn niet aan te slepen) voor het eerst gemeten en Lóa Noi is 51 cm! Behoorlijk fors voor een meisje en dat is niet het enige, want Lóa volgt het voorbeeld van haar nichtje Rosan die, nadat ze overstapte op flesvoeding, al snel leek op Mr. Potatohead. Zo zijn de genen goed verdeeld, want de stembanden van Lóa hebben het volume van Oma Utrecht. De aria's die gisteravond op ons af werden gevuurd deden onze trommelvliezen wapperen. Lóa Noi, Kind van Myvatn, was namelijk niet content over de flesvoeding, die te weinig was. Onze schuld, want we hadden de dagen ervoor teveel gegeven, waardoor haar maag overhoop lag. Gelukkig was daar nog altijd het warme badje (een vinger in haar mond en twee onder haar kin houden haar rechtop) en werd ze erna heerlijk drooggeföhnd. Resultaat: weer een nacht zonder huilen!
PS Wat vinden jullie van het Scandinavische pakje?
Tijdens de kraamperiode kom je nogal eens voor verrassingen te staan. Zo kwamen we in aanraking met een ons onbekend maar wel heel plezant fenomeen: het kraam-cadeaupakket. Elke dag mochten we een cadeau uitpakken en omdat Lóa Noi twee paar (hele lieve) grootouders heeft konden we elke dag vrolijk inluiden met twee cadeau's! Op het laatste bleven er in één pakket nog twee cadeau's over: voor Darko en Billy. Sharko ging er demonstratief in liggen en lijkt te zeggen: "En ik dan, !#$%*!!, ??". Hierbij heeeel erg bedankt voor al deze prachtige cadeau's!!
A special thanks goes out to the Saunders Family from Otley who totally surprised us with The Oxford Nursery Rhyme Book (left in the picture). We already read from it to Lóa and we adore it!
