Chillen met die babybillen!

De zomer kan komen voor Lóa, want ze heeft nu haar hoogstpersoonlijke hangmat, deze ochtend gebracht door Tante Inge uit Lovenjoel. Dat wordt chillen!

Noi - die tussen de dieren leeft

"Uitslapen is er niet meer bij", wordt je als jonge ouder ingeprent in boeken, op internet-forums en door sarcastisch grijnzende vrienden, maar wij zijn vanochtend om elf uur uit bed gegaan. Lóa Noi schenkt ons de rust die maar weinig jonge ouders gegund blijkt. Overigens klinkt die term 'ouders' ons nog steeds volkomen surrealistisch in de oren, hoewel ik Chantal een echte moeder vind en zij mij een echte vader. Papa en mama zijn we overigens wel al langer: van onze dieren. En vandaag is de grote dag dat ons gezinnetje weer compleet is, want Darko en Billy worden opgehaald, die anderhalve week een ongetwijfeld heerlijke tijd bij hun oppas in Eppegem hebben gehad.

Supervrouw

Ik ga deze plek nu eens gebruiken om ongegeneerd de loftrompet te steken over Chantal. Is dit geen supervrouw? Een week en een dag geleden maakte ze haar Reis naar het Middelpunt Der Aarde om terug te keren met ons Vulkaankind aan haar prille moederhand. Een dikke week geleden was het eerste wat de grote grijze ogen van Lóa Noi in deze wereld zagen de blik van haar moeder, vol onvergelijkbare eeuwigstromende liefde. Daar zat ik aan de kant van het bad en liet mijn tranen de vrije loop toen Lóa op de borst van haar moeder werd gelegd. Sprakeloos na het zien van de vrijgekomen oerkrachten van de uren daarvoor. Nooit zullen wij mannen in de buurt kunnen komen van die onmogelijk onder woorden te brengen gebeurtenis aan het begin van ieder leven tussen moeders en kinderen. Je kunt slechts vol ontzag zwijgen (in mijn geval had ik het sowieso te druk met janken).
Toen een paar dagen geleden Chantal in haar jeans voor me stond onder een triomfantelijk "hij past weer" mocht ik wederom naar adem happen. Was dit mijn vriendin die 9 maanden zwanger was geweest? Dat loopt hier dartel rond, schept mest uit paardenstallen en pakt de auto. Ondertussen mist Chantal haar zwangere buik een beetje, maar er zijn zo wat voordelen: vanmiddag heeft mevrouw alweer op Rokkur gezeten en daarmee het record van Anky van Grunsven gebroken, die er twee weken over deed. Respect!

Opa en Oma Utrecht

Een hele lieve oma en een hele lieve opa kwamen de afgelopen twee dagen op visite. Ze hadden een prachtig cadeau bij zich (oranje kinderstoel), ze voedden en verschoonden Lóa Noi (wel, Maria dan) en pasten op onze Gletsjerprinses waardoor wij een pintje konden pakken (wel, ik dan) in Bierbeek en aldaar het kinderdagverblijf bezoeken (afgekeurd).

De Lente

....De zon scheen op het bleke gras van het moeras, de vloed waste in de beek, de eerste heidevrienden kwamen uit het zuiden naar huis gevlogen, de plevier zong met haar schuchtere voorjaarstoon ergens in de milde bries terwijl het smeltende moeras rook naar rotting en groei; de kwebbelende tureluur achtervolgde de schaapherder tot aan de boerderij, hij moest per se dat grappige verhaal vertellen waar hij nooit moe van werd: hi, hi, hi, hi, hi, hi, hi.....
(Halldór Laxness, Onafhankelijke Mensen, 1934)

Flitsbezoek Amanda en Marlon

Vanmiddag kwam Amanda, Chantals Nieuwzeelandse vriendin uit Brussel, langs voor een ultrakort bezoekje en beschuit met muisjes. Haar schat van een zoontje Marlon (1 jaar en 4 maanden) gaf ons de nuttige workshop: Wat Te Verwachten Over Een Dik Jaar. Hij was zeer creatief met de muisjes. Daarna hebben we de kinderwagen ingewijd. Lóa Noi vond het heerlijk, want na een huil-anderhalf uur was ze subiet stil. Chantal en ik hebben afgesproken om elke dag met haar naar buiten te gaan. Amanda had zelfgemaakt soep meegenomen, die we vanavond hebben opgegeten en jongens!, wat was dat lekker. Dankjewel Amanda!

For Amanda: Translation!

This afternoon Amanda, Chantals New Zealand-friend from Brussels, dropped by for an ultrashort visit and crackers with muisjes (I wouldn't know the English word for that). Her adorable son Marlon (1 year and 4 months) gave us the useful workshop: What To Expect In About A Year. He was pretty creative with the muisjes. After that it was time for baby carriage inauguration. Lóa Noi loved it and Chantal and I have decided to take her out every day. Amanda brought homemade soup which we ate tonight and boy!, was that delicious. Thank you Amanda!

Onvergetelijke Week van Verwondering

Wat vliegen de dagen! Bijna een week geleden werd Lóa Noi geboren (donderdagochtend 22 maart, 02.34h). Onvoorstelbaar. Lóa, Kind van de Cobaltgroene Bergen van Landmannalaugar, is tot nu toe zo rustig en tegelijkertijd heel alert. Zo kan ze je makkelijk een half uur aanstaren of om zich heen kijken, terwijl ze 's nachts of 's avonds amper huilt. Ze heeft een beetje een droog huidje en we hebben haar voor het eerst in badje gedaan met wat olie (zie foto). Ze drinkt goed van de flesvoeding en is weer wat aangekomen (de teller staat op 2920 gram). Inge, vriendin en Appaloosafreak, kwam gisteren even na haar werk kort langs voor beschuit met muisjes (foto). En we gaan hier natuurlijk niet lopen opscheppen, maar we willen toch nog even vermelden dat ze een 9 en 10 haalde op de APGAR-score. Laten we hopen dat dat ook geldt voor Marie, ons buurmeisje (foto) die vandaag haar examens afsluit. En wat worden we verwend door Anniek (hurkend op de foto), onze kraamhulp! Koken, boodschappen doen, het huis schoonmaken en, belangrijk, goede raad geven. Gisteren hebben Chantal en ik een wandeling gemaakt (foto) en dat was natuurlijk een primeur voor Lóa, die in de draagdoek de tijd van haar leven had. Rokkur, ons IJslands paard (is er ook nog iets niet IJslands bij ons? Ja! De honden, die komen uit Athene) mocht ook even de heerlijke babygeur opsnuiven (foto). De weddenschappen kunnen overigens vanaf nu worden afgesloten: wanneer gaat Chantal op een paard rijden? Ik schat aanstaande maandag, maar het zou net zo goed vandaag kunnen gebeuren, als ik even niet oplet.

Lentevogel in de Lentezon

De Lentezon bezong onze Lentevogel gisteren in gouden lyriek.



Lóa Noi, Prinses van Zonovergoten Lavavelden

Oma Truus

Vandaag werd Oma Truus begraven. In de nacht dat Lóa Noi geboren werd, stierf Oma.

Het IJslandse koorstuk Now The Sun Sinks In The Sea (Nú hverfur sól í haf) werd op de begrafenis gespeeld op verzoek van Chantal, die er logischerwijs niet bij kon zijn. Haar moeder sprak er een tekst van Chantal uit. Mark schreef een gedicht voor deze plek.

Voor enkele uren waren we met 4 generaties vrouwen samen.
Vier paar handen op één buik. Vier gedachten in alle kwetsbaarheid.
Toen de zon onderging in de zee, spreidde de lentevogel haar
vleugels. (Chantal)

Wat is nu de ziel?
Zij blijft ongrijpbaar alleen.
Een zwerver die zijn thuis uitkiest,
een vogel die haar plekken kent.
De ziel zwerft en zweeft .

Die nacht zworf een ziel.
De voorjaarszon ging onder in de zee.
Een lentevogel spreidde haar vleugels uit.
(Mark)

Visite vroedvrouw Adelheid, 2900 gram en Chantal herboren

Afgelopen nacht is er veel veranderd. Chantal, die de nacht in de gastenkamer doorbracht, stond als herboren vanochtend in de deuropening van de huiskamer te kijken hoe ik Lóa flesvoeding gaf. Vroedvrouw Adelheid (zie foto) bracht ons geweldig nieuws: 2900 gram! 100 gram aangekomen! Ze controleerde Chantals baarmoeder en leerde ons hoe we Lóa, Brenger van Lentegeluk, inbakenen (foto). Daarnaast zijn de poepluiers gearriveerd en dat merk je aan de geur. Was het meconium nog een teerzwarte, haast reukloze, rubberachtige substantie, de nieuwe poep (nog afkomstig van de borstvoeding!) doet de katten op hol slaan. Maar wij inhaleren de geur met dankbare teugen, want dat betekent dat de darmen prima functioneren. En kijk eens: mama Chantal loopt alweer energiek als altijd rond en heeft Little Lóa in de draagdoek gewikkeld. Vanmiddag gaan we de velden in!

Borstvoeding: de melk stroomt en de tranen stromen

Toen er vorige week vrijdag plots melk uit Chantals borsten kwam waren we behoorlijk verbaasd, want dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Door de borstverkleining op haar 19e was de kans op het geven van borstvoeding nihil. Maar schitterend colostrum (eerste moedermelk) vol met antistoffen, afweercellen en hoge concentraties voedingsstoffen, werd gulzig door Lóa Noi naar binnen gezogen. De keerzijde is echter niet mals : pijnlijke kloven en nog pijnlijker stuwing. In het geval van Chantal kwam daar nog bij: pijnlijke littekens en veel negatieve associaties door de operatie.
Zo werd de borst geven al snel een pijnlijke rotklus vol negatieve emoties. Zo zeer zelfs dat Mijn Heerlijke Supermoeder helemaal niet meer kon genieten van Lóa. Samen met Annemie hebben we daarom de knoop doorgehakt, ook omdat het kostbare colostrum binnen is. Vanavond heffen we een glas rosé op de borstvoeding en stappen we in de wereld van Bottle Newborn Nipples, Bottle Brushes, Flessenverwarmers, Zuigspenen en Sterilisators: Flesvoeding, here we come!

Lóa, mama en papa

Meter Marissa

Een betere meter kun je je niet toewensen: Marissa. Op bezoek een dag na de bevalling. Er was beschuit met muisjes, er waren tranen en er waren foto's.

Oma's en opa's

Na de bevalling woensdagnacht om half drie waren Oma Maria en Opa Leon nogal rap in Meldert, Leon brak waarschijnlijk een snelheidsrecord. We hebben trouwens geen foto van Opa Leon met Lóa, dus Leon: zend die even op, ik heb die foto gemaakt met jouw camera.
Opa Klaas en Oma Margje arriveerden vroeg in de donderdagmiddag. Voor iedereen gold: trots en gelukkig.

Maandag Fotodag!

Jullie zullen wel denken: 'al die lappen tekst geef ons eens wat foto's!' Komt dat even goed uit: vandaag is Fotodag!
We beginnen met de beloofde foto's van de visite van Annemie, de Oppervroedvrouw die jarenlang in Congo kinderen ter wereld bracht en acht jaar geleden het Geboortehuis Isis in Goetsenhoven stichtte. Hoeveel kinderen ze al wel niet ter wereld hielp te brengen weet ik niet, ik zal het haar eens vragen. Zelf baarde ze er tien. Tien! Op de foto's test ze onder andere de loopreflexen en haalt ze het klemmetje van de navelstreng.