Beschuit met muisjes!

Afgelopen weekend was het weer volop beschuit-met-muisjes, in België nogal als een exotisch gebruik beschouwd, maar nu had ik op mijn beurt nog nooit van Doopsuiker gehoord. De muisjes zijn uiteraard roze gekleurd (en wit), maar dat zal Lóa Noi een zorg zijn, want ons Kind van Bloeiende Heidedalen, kan nog geen pasteltinten onderscheiden. Je vraagt je sowieso af wat ze wel kan zien nu ze bijna drie weken oud is. Als we de boeken mogen geloven ziet ze op 20 centimeter afstand scherp, heeft ze geen benul van diepte en heeft ze een voorkeur voor contrasten. Wel, dan was het afgelopen weekend feest, want contrasten waren er! Opa en Oma Coev'n, onze favoriete Vlaamse maskes Jana en Annabelle, Nijmeegse Grietje met haar Zweedse vriend Malte en Peter (= Peetoom) Michel en tante Rilana uit Utrecht! Ondertussen weten Chantal en ik zeker dat Lóa onze gezichten voortdurend herkent, ook al kan dat officieel pas na drie maanden. Maar dat geldt natuurlijk niet voor ons Regenboogkind van Húsavik, ons Sneeuwkind van Skaftavell, Lenteprinses geboren uit Vulkanische Uitbarstingen en Gletsjerdoorbraken!