Bevallingsverhaal Chantal

hierbij mijn bevallingsverhaal!

zaterdagochtend voelde ik me anders. ik had echt wat buikpijn gehad tijdens de nacht en ik stond op en verloor mijn slijmprop. mark wilde niet meer naar zijn werk vertrekken en we hebben loa samen wakker gemaakt en ontbeten. loa zou die dag naar de mama van een vriendin gaan en daar blijven logeren. ik was heel emotioneel toen ze wegging dus ergens heb ik wel iets aangevoeld. rond 14u voelde ik echt iets wat op weeen leek maar nog niet heel pijnlijk. even naar het geboortehuis gereden met de auto en daar voelde annemie 4 cm opening. ze vertelde me dat het zeker zou gebeuren voor morgen. dat was wel even raar om te horen want tot dat moment twijfelde ik heel erg.
we zijn naar de stad gegaan om iets te drinken maar tegen 16u werden de weeen echt herkenbaar weeen. we zijn naar huis gegaan en daar ben ik rond 17u in bad gaan liggen. de weeen waren nog goed te doen en ik was best ontspannen. om 18u kwam annemie met een lieve stagiare en ze controleerde me. de opening was precies hetzelfde en dat klopte volgens haar niet met de heftigheid van de weeen. ze heeft toen tijdens een wee onderzocht en merkte dat het hoofdje niet goed gedraaid lag en daardoor geen druk meegaf. ze heeft hem tijdens een wee gemanouvreerd, wat heel veel pijn deed. mark had de tranen in zijn ogen staan. daarna tegen 18.30 werden de weeen inderdaad drukkender maar ik was nog steeds in staat grapjes te maken. op dit moment lag ik in de huiskamer. omringt door annemie, de stagiare, adelheid(collega annemie) en mark. Het was heel vredig en rustig. er werd weinig gepraat en mark masseerde mijn rug tijdens de weeen. heel sereen allemaal. rond 19.15 controleerde annemie nog eens en ik had 5 cm ontsluiting. dat was niet fijn om te horen want ik had echt heel veel pijn. ze vertelde me dat het boordje niet kleiner werd en dat ze echt zijn hoofd nog eens moest verleggen. nou dat was zeer pijnlijk. ik heb het echt uitgegild maar iedereen was heel lief voor me en ik werd heel erg gesteund. na deze handeling was het 19.30 en moest ik van annemie op handen en knieen gaan zitten. nu voelde ik ineens hevige persdrang. annemie zei tegen de anderen: haal de spullen want als chantal sterk genoeg is kan ze hem gewoon voorbij het boordje gaan persen, waarna ze tegen mij zei: het kan zijn dat je gaat bevallen..ik had heel heel veel pijn op dat moment en heb meteen gezegd: ik wil nu in bad. wij dus snel naar de badkamer waar ik om 19.35 was. ik heb daar een paar weeen opgevangen maar voelde mega persdrang. wat heel lastig was want ik mocht nog niet meepersen omdat ik dan echt iets mis zou doen. nou ik kon het niet meer houden. het persen was veeeeel heviger dan bij loa. ik voelde het hoofdje komen, maar daarna gebeurde er niks. zijn schoudertjes zaten zo vast. ik moet blijven persen, persen persen. het hield gewoon niet op. en ineens besefte ik me, okey, nu moet ik alles geven want anders gaat het mis. ik heb me op annemie gefocussed en zij heeft me met mijn laatste kracht geholpen. toen waren zijn schouders erdoor en hield ze zijn hoofdje omhoog. op dat moment zei annemie: chantal, je kindje, breng hem zelf maar op de wereld. ik heb hem toen met beiden handen vastgenomen en dat was zo'n mooi moment want hij keek me aan terwijl hij dus nog half in me zat. ik heb een kleine druk gegeven en hops daar lag hij op mijn buik. mark en ik enorm in de war van het geweld van het einde van de bevalling. we werden meteen alleen gelaten en hebben heel fijne momenten gehad met z'n 3tjes. daarna werden alle nodige checks gedaan terwijl hij op mijn buik in het warme water lag. hij leek zo op loa! in bad werd hij ook meteen aangelegd.
daarna werd ik gewassen, een heel fijn moment, vredig. en lag loa op mark die zijn bovenlichaam ontbloot had. we zijn samen in de kamer gaan liggen met kaarsjes en hebben champagne gedronken.

ik heb deze bevalling veel, veel bewuster meegemaakt dan die van loa. aan de ene kant heel fijn maar ook wel heel heftig.

ik ben begonnen met borstvoeding en heb annemie en mezelf beloofd dat als ik voelde dat het mentaal niet ging, ik toch moest stoppen. ik heb hem tot vannacht 3u bv gegeven, met heel veel intensiteit en liefde. maar ik voelde dat ik het niet kon volhouden. mentaal niet. en ik wilde de negativiteit voor zijn die ik bij loa heb meegemaakt. bjarmi heeft veel colostrum binnen en we hebben besloten fv te gaan geven.

bjarmi heeft veel nood aan mijn lichaam en huid dus hij ligt veel bij mij en tegen mij. loa reageerde heel lief en we hebben een super kraamhulp.
ik merk dat ik wel echt tijd nodig heb om alles te verwerken, door de snelheid van de bevalling. maar ik ben zo trots op mijn ventje.
ook was het heel fijn dat we deze bevalling nog meer echt zelf hebben gedaan. mark heeft echt een groot deel van de arbeid met mij alleen gedaan, met 3 vrouwen in de kamer die rustig voor zich uit keken. dat was heel bijzonder. ik heb nu ook alles gehoord wat hij tegen me zei.