Na vijf dagen heerlijk Bjarmi-licht zien we nogal wat verschillen (en overeenkomsten) met dezelfde periode 14 maanden en 13 dagen geleden, toen Lóa ons leven kwam binnengevlogen. Destijds was alles nieuw, overweldigend en verwarrend. Nu is alles veel rustiger wat betreft de zorg voor Bjarmi. Sterker nog, we verbazen ons erover hoe weinig zorg zo'n kleintje nodig heeft (behalve voor de mama 's nachts) in vergelijking met de hyperactieve Lóa. En verwarden we destijds nog de verzorgingsdoekjes met de luiers en kreeg papa het spaans benauwd bij het onderscheid maken tussen pakjes, rompertjes en broekjes, nu is dat allemaal standaard routine. Met het enige verschil dat Bjarmi een ongeleid projectiel onderaan heeft bungelen, die als fontein dienst kan doen. De euforie die ons bij Lóa bijkans stoned maakte is nu vervangen door een diep gevoelde dankbaarheid. De verwondering blijft natuurlijk elke keer als we naar die stoere vent kijken. Maar we kunnen ons haast niet meer voorstellen dat Lóa ook zo klein en hulpeloos is geweest, zeker niet als je haar tegenwoordig ziet dansen (op commando!) en tekeer ziet gaan op haar gele pony! Maar het is wel degelijk waar zoals is te zien op de foto hierboven van een piepjonge Lóa die zozeer lijkt op Bjarmi dat Chantal slechts het verschil kon zien door de sokjes.
Onze rots in de zee deed zijn naam eer aan samen met papa in bad. En we zijn op het gemeentekantoor van Hoegaarden geweest om Bjarmi in te schrijven, waar de naam (net als bij Lóa) weer de wenkbrauwen deed fronsen. En alle onderzoeken door vroedvrouw Adelheid geven alleen maar goede resultaten: Bjarmi zit alweer bijna op zijn geboortegewicht van 3520 gram, elke 3,5 uur verorbert hij een flesje van 90 ml, wat hem nu brengt op 3440 gram. And counting!
1 opmerking:
prachtige foto's weer!!
Een reactie posten